Modlitwa wypominkowa

Listopad to czas, kiedy więcej myślimy o naszym przemijaniu i o naszych zmarłych; przypomina nam o tym przyroda, gdy pożółkły liść spadając z drzewa pozostawia opuszczone konary; przypomina nam o tym Kościół zapraszając do szczególnej modlitwy wypominkowej za tych, co spośród nas już odeszli.

Kościół więc nieustannie powierza w modlitwie zmarłych, którzy należeli za życia do danej wspólnoty, a także tych, których wiarę znał jedynie sam Bóg: „Pamiętaj o tych, którzy odeszli z tego świata (…) oraz o wszystkich, których wiarę jedynie Ty znałeś” (I Modlitwa Eucharystyczna). I to tutaj właśnie po raz kolejny objawia się to heroiczne wyznanie wiary w miłosierdzie Boże względem zmarłych. To ono jest w stanie uratować także takiego człowieka, który – choć według naszego rozeznania – jest daleki od miłości Bożej, nie ma zamkniętej drogi do życia wiekuistego w „Ojczyźnie Niebieskiej”. Pamiętajmy o naszych zmarłych i polecajmy ich miłosierdziu Bożemu w modlitwie wspominkowej.

Pamiętajmy też o odpuście zupełnym, który możemy uzyskać pod zwykłymi warunkami jeden raz dziennie dla jednej osoby, modląc się za zmarłych:
od południa w uroczystość Wszystkich Świętych i w Dniu Zadusznym – przez pobożne nawiedzenie kościoła, odmówienie Ojcze nasz i Wierzę w Boga, oraz dowolnej modlitwy w intencjach Ojca Św. Wymagane są także pozostałe warunki potrzebne do uzyskania odpustu zupełnego, a mianowicie: stan łaski uświecającej (ewentualnie odprawienie spowiedzi św.) i przyjęcie Komunii św., zachowanie wolności od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.

w dniach od 1 do 8 listopada odpust można uzyskać, nawiedzając cmentarz, modląc się w dowolny sposób za zmarłych i spełniając przy tym pozostałe – wspomniane już powyżej – zwykłe warunki.